เป็นเรื่องของแฟนเก่า ที่ไม่เอากลับมาแล้วจ้า
คิดถึงได้....
แต่ไม่กลับไปหา
ถ้าจะเจ็บอีกครั้ง ก็ต้องไม่ใช่ที่เดิม
ไม่ว่าจะเป็นนที่แผลร่างกาย หรือที่หัวใจ
เพระถ้าก่อนเลิกกัน ได้คิดทบทวนอย่างดีที่สุดแล้วว่ายังไงก็ต้องเลิก
เลิกด้วยเหตุผล ไม่ใช่เลิกเพราะโมโห
ดังนั้นหลังจากเลิกราแล้ว ก็ต้องย้ำตัวเองให้แน่ใจว่ายังไงก็จะไม่กลับไป
คนที่ทำให้เราเจ็บ คนที่นอกใจ คนที่มีเราคนเดียวไม่พอ
คนแบบนี้ แม้ครังหนึ่งเขาจะเคยทำให้เราหัวเราะและยิ้มได้
แต่ครั้งสุดท้ายที่เขาทำให้เราร้องไห้นั้น มันปวดร้าวเกินที่จะลบเลือน
จะว่า ผูกใจเจ็บ คงไม่ใช่ซะทีเดียว จะว่า แค้นใจ ก็ยิ่งไม่ใช่
แต่เรียกว่า ให้อภัย แต่ไม่ให้โอกาสอีกแล้ว มากกว่า
หัวใจคน อ่อนไหวได้ง่ายก็จริง
แต่เชื่อไหมว่าบทที่จะเข้มแข็งขึ้นมา หัวใจก็เข้มแข็งได้ดั่งหิน
จึงอย่าดูถูกหัวใจตัวเองว่าทำไมไม่ได้ ยังไงฉันก็ต้องใจออนแน่ๆ
ลองใช้ความเข้มแข็งที่มีอยู่ลึกสุดใจ บอกปฏิเสธคนที่กลับมาขอคืนดี
ชีวิต.....เป็นเรื่องของการเดินไปข้างหน้า
และพื้นที่หัวใจเรา ไม่ใช่พื้นเดินเล่นของใคร
บอกกับเขาให้เข้าใจ
" ที่นี่ ไม่ใช่ที่ที่ใครคิดจะจากไป ก็จากไป แล้วพอคิดจะกลับมา ก็กลับมา "
จากนั้นก็กลับมาบอกกับตัวเองอย่างจริงใจ
ว่าความรักที่เลิกรากันไปแล้วนั้น ไม่ได้ต่างอะไรกับวัยเด็กที่ผ่านพ้นไปแล้ว
เราอาจยังคิดถึงมันได้ กับช่วงเวลาที่เคยดีต่อกัน
แต่ก็แค่คิดถึงเท่านั้น ไม่มีอะไรลึกซึ้งไปกว่านี้
หากความอ่อนไหวของความรู้สึกจะทำให้เราต้องเจ็บปวดอีกครั้ง
หรือหากความรักจะทำให้เราต้องเจ็บร้าวอีกครั้ง
ยืนยันนะ.....
ว่าจะไม่ใช่การเจ็บตรงที่เดิม และไม่ใช่การเจ็บเพราะคนเดิม